مکتبهای ادبی (فوتوریسم )
فوتوریسم در میان مکتبهای ادبی از جمله انسانگرایانه ترین و پیشروترین نهضتها بود که تحول عمیقی در ادبیات و هنر جهان معاصر به وجود آورد. این مکتب هنر و ادبیات نوین را به دنیای مدرن و امروزی عرضه کرد و پنجره ای روبه آینده و مکتبهای قرن بیستم گشود.
فوتوریسم متشکل از کلمه «فوتور» (futur) به معنای «آینده» و در کل فوتوریسم به معنای «آینده نگری» است. این مکتب در سال ۱۹۰۹ با بیانیه فیلیپو ـ توماسو مارینتی (Filippo-Tommaso Marinetti) به عنوان نظریه پرداز و بنیانگذار فوتوریسم در ایتالیا بنا نهاده شد. ایتالیا و روسیه به عنوان دو قطب نیرومند، فوتوریسم را به تدریج در سراسر اروپا گسترش دادند.
فوتوریستها انقلابیونی بودند که نهضت و فعالیتهایشان را با مخالفت علیه مکتب سمبولیسم آغاز کردند. آنها برعکس سمبولیست ها با امید و نگاه به آینده، به هنر و تجربه گذشتگان پشت کردند. به همین دلیل به فوتوریسم که به دنبال سازندگی هنری و ادبی بود، مکتب «سنت شکن آینده نگر» لقب داده اند.
